Categorie: politiek & maatschappij

Lees mijn eerdere artikel. Dit bedoel ik nu precies, duidelijker kan het niet:

Als ik in mijn plaatselijk AH-filiaal een kippetje koop dan vermijd ik steevast die afschuwelijke plofkippen en koop zo’n scharrelkip. Wel een keer zo duur, maar ja: milieu en dierenwelzijn mogen best wat kosten. Ook spreekt een eitje uit de legbatterij mij niet aan. Maar net als in vele andere gevallen zit ik nu met de vraag: doe ik dat nu wel goed?

Ed Gubbels heeft hierover toch een wat meer genuanceerde mening. Hij meent dat verreweg de meeste houders van gezelschapsdieren het beste voor hebben. Terecht moet worden opgetreden tegen misstanden. Ed Gubbels is populatiegeneticus en verbonden aan de PVH.

Dan hebben we nog de kritische houding van Jetze Plantema. Deze pluimveearts uit Hardenberg ziet zaken heel anders en steekt dat niet onder stoelen of banken. Al vanaf 2006 komt hij met publicaties, waarin hij het opneemt voor de plofkip en de legbatterij. Zijn betoog is dat de producten uit legbatterijen gezonder zijn dan die van de scharrelkip en hij legt uit waarom. Als kippen niet op hun gemak zijn dan eten ze niet en leggen ze geen eieren, kippen in legbatterijen doen dat allemaal wel. Doordat scharrelkippen scharrelen is er geen of minder grip op hun leefwijze en voeding. Gevolg is dat in scharreleieren verhoogde concentraties van PCB’s en dioxine worden aangetroffen, aldus Plantema in De Tegraaf van 15 september 2012. De actieve beschermers van het dierenleed “Wakker Dier” zijn het daarmee niet eens en het komt tot een gerechtelijk botsing tussen hen en Plantema. Opvallend daarbij is dat ze de dierenarts niet aanspreken op zijn standpunten, maar hem vervolgen voor het feit dat hij Wakker Dier op zijn website afdeed als “stelletje terroristen“. De rechter vond ook dat hij dat niet mocht doen en veroordeelde Plantema tot de verplichting tot rectificatie en excuus op straffe van een dwangsom van € 200.000. Hij rectificeerde, maar niet voldoende in de ogen van Wakker Dier (bij monde van Sjoerd van der Wouw) en men procedeert nu nog steeds over niet/wel dwangsom. Wel jammer dat niet over de inhoud is geknokt.

Dan hebben we nog onderzoekster Sanne Dekker uit Wageningen. Voor haar proefschrift deed zij onderzoek naar de milieubelasting van de eierproductie.  Conclusie kan zijn dat Wakker Dier maar de helft van het echte verhaal verteld.

In Nederland hebben we inmiddels een officiële lobby, zo mogelijk dierenactivisten, die het opneemt voor het welzijn van de dieren. Merkwaardig dat daar een lobby voor nodig is, het welzijn van dieren moet ons allen aan het hart gaan, ook zonder lobby. Bij het welzijn voor de dieren vallen een paar partijen op:
* De Partij voor de Dieren: een politieke partij onder leiding van Marianne Thieme met 2 zetels in de 2e Kamer en 1 zetel in de 1e Kamer. Marianne Thieme was eerder ook onder meer directeur van Wakker Dier.
* Stichting Wakker Dier: een organisatie die zich inzet voor de verbetering van de leefomstandigheden van dieren in de vee-industrie. Zijn veel te horen op de radio met pakkende slogans.
* Nico Koffeman: lid 1e Kamer voor de Partij voor de Dieren. Eerst reclamemaker voor de SP en mede-oprichter van Wakker Dier.
* Antoinette Hertsenberg: presentatrice van het TV-programma Radar, voorheen PRster van de Dierenbescherming en gehuwd met Nico Koffeman.
* Sjoerd van der Wouw: communicatiedeskundige Wakker Dier, voorheen adviseur Partij voor de Dieren en richtte samen met Volkert van der Graaf in 1992 “Vereniging Milieu-Offensief” op.

Wat opvalt is dat de top van de organisaties, die zich bezighouden met het welzijn der dieren, op een aantal wijzen sterk met elkaar verbonden zijn. Soms door studie, activiteiten in het verleden, zelfs door huwelijk en geloofsovertuiging. Zowel Marianne Thieme, Nico Koffeman en Antoinette Hertsenberg zijn actief lid van de zevendedagadventisten.

Het lot der dieren gaat mij aan het hart, maar wat is nu precies welzijn bij dieren, hoe meet je dat. Vaak wordt er van uitgegaan dat de voorwaarden voor welzijn bij dieren gelijk is aan onze normen voor welzijn. Is dat wel zo en hoe stellen we dat vast. Ik denk dat het welzijn van dieren het best zichtbaar wordt als dieren zich prettig voelen, zich normaal gedragen, eten en voortplanten. Bij ons in Tuitjenhorn zit er een visarend in de dierentuin van Piet Blankendaal. Ik heb deze arenden gezien in Afrika en ik ervaar dat kooitje in de dierentuin als afschuwelijk. De primaire belangen van dieren zijn eten en voortplanten, dat zijn de zaken waar ze het meest mee bezig zijn. Maar in een kooitje……? Legbatterij?

Ik vind het een lastig onderwerp, waarbij ik mij realiseer dat veel wat op ons afkomt via de media niet per definitie juist is. Kijk maar eens naar de resultaten uit een onderzoek naar biologisch voedsel!

Als ik zie hoe jongeren een dorp in puin slaan dan denk ik: waarom doen die debielen dat? Wat beweegt ze? Maar ik denk nooit: wat zielig dat ze door anderen in de gelegenheid werden gesteld de zaak in puin te rossen.

Het is kennelijk erg Nederlands om de schuld voor de chaos te leggen bij: Facebook, burgemeester, politie, Merthe, omstanders, etc.

Als ik een steen door een winkelruit gooi of brand sticht dan ben ik schuldig en verdien ik de straf en moet ik de schade betalen. NIEMAND ANDERS!!!!!!

De crisis kan bestreden worden uit herstel van onze economie zegt de politiek. OK, denk ik dan, dat klinkt logisch. Dan moet de overheid maatregelen treffen om de economie te stimuleren, toch? En wat doen ze? Om budgettaire redenen verhogen ze zodanig belastingen dat de koopkracht gaat teruglopen, op termijn zelfs met 4% tot 5%, en dat is zeer schadelijk voor economisch herstel.

Pijnlijk wordt dus weer duidelijk dat de overheid er niet in slaagt om zelf ook maar enigszins te bezuinigen. Voor herstel van de economie en ter verkoming van verdere lastenverzwaring in de komende jaren moet de overheid de koopkracht in stand houden en zelf bezuinigen op uitgaven, die niet direct werkgelegenheid zijn gerelateerd.

Schrijnend is het politieke onvermogen tot welke bezuiniging dan ook. Snappen ze het niet, kunnen ze het niet of willen ze het niet?

De Islamitische wereld maakt kabaal en roept brand en doet moord. Al dat kabaal was aanleiding om op YouTube eens te kijken naar de omstreden film Innocence of Muslims, iets wat ik zonder al dat kabaal zeker niet gedaan zou hebben.

Ik heb zelden zo’n slecht filmpje gezien en het is zo knullig dat je het eigenlijk niet serieus kunt nemen, zelfs Geert niet. Het doel ontgaat mij ook en het zou er op kunnen lijken dat de maker van de film inderdaad beoogde de overgevoelige moslimwereld tot kabaal aan te zetten. En dat dat is uitstekend gelukt.

Het zou erg verstandig geweest zijn als de moslimwereld tot dezelfde conclusie was gekomen en het filmpje gewoon had genegeerd als een onbenullig product van een tot dan onbekende knutselaar. Maar nee, ze zijn beledigd en dat is de schuld van alle Amerikanen en geweld is hun enige uitweg.

In het nieuws zag ik een moslimleider op het Museumplein in Amsterdam die zijn toespraak begon met de woorden “Er is geen god behalve Allah” en daarmee is hij, en met hem waarschijnlijk een groot deel van de Islamitische wereld, veel kwetsender voor andersdenkenden dan die stomme filmmaker.

Dus kabaal maken was onverstandig, tenzij je bewust kiest voor kabaal.

De politiek maakt zich doorlopend zorgen over de zelfredzaamheid van de burgers, een van de slogans is het via de radio bekende: “Let op: geld lenen kost geld”. Als die zorg gerechtvaardigd is geldt die dan alleen de burgers? Of ook ons bestuur?

Net als veel burgers leent ook de overheid geld en niet zo’n beetje, nu is dat ongeveer € 400 miljard euro of wel ruim € 25.000 per burger. Net als bij een burger kost dat lenen geld, namelijk rente, nu ongeveer € 10 miljard per jaar.

Op het Ministerie van Financiën is men druk om deze rentelast beheersbaar te houden en dat doen onze ambtenaren via derivaten (beleggingsinstrumenten). We kennen nog de optiehandel met alle risico’s, nu, dit is net zoiets. Erg riskant dus.

In de haast om de burger voor misstappen te behoeden lette men even niet op en het blijkt nu dat de staat wat blunderde met het afsluiten van contracten in de derivatenhandel. De strop is nu actueel € 100 miljoen en zal met een veelvoud daarvan oplopen, mogelijk zelfs richting miljarden. Onkunde of speculatie? Hoe verhoudt zich dit tot het streefbedrag van de besparingen via het Kunduz-akkoord?

Ik houd het op onkunde, speculeren mag natuurlijk helemaal niet!! En de politici? Ook even niet opgelet? Net als de klanten van de voormalige DSB?

;

;

;

;

;

;

Voor een client zond ik op 10 juli 2012 een formulier aan de belastingdienst (douane). Conform de instructie zond ik dat aan hun kantoor te Heerlen. Nu, na bijna 2 maanden, is er nog geen actie en ook geen reactie en dus is bellen om even te vragen hoe zaken er voor staan een goede gedachte. Bellen met de belastingdienst kan alleen via het landelijke nummer 0800-0543. Via een keuzemenu (voice), waarin de door mij gezochte douane niet voorkomt, belande ik na een minuutje of acht en na het spreken van een viertal medewerkers bij een allervriendelijkste mevrouw van de douane hier in Alkmaar.

Deze mevrouw meldde mij dat het formulier via Heerlen en Alkmaar was doorgezonden aan de belastingdienst te Amsterdam voor de behandeling en zo mogelijk afhandeling. Maar zegt ze, vragen hoe het er voor staat zal lastig worden, de douane in Amsterdam wil niet gebeld worden. Ze vinden dat vervelend en daarom maken ze hun telefoonnummer niet bekend, niet bij het publiek, maar ook niet bij de collegae van de belastingdienst.

Dus ik wil iets, lever het daarbij behorende aanvraagformulier in en vervolgens wil de behandelaar niet gebeld worden, mij dus niet melden waarom het al bijna 2 maanden duurt en wanneer ik iets van hem/haar mag verwachten.

Vervelend is dat de nering met de overheid dwingend is, als dat niet zo was zou ik eens bij een concurrent informeren. Is dit nu publieke arrogantie of dommigheid, Ik houd het maar op het laatste, dat klinkt wat vriendelijker.

Gerdi Verbeet, onze voorzitter van de 2e Kamer, maakt zich zorgen over de samenstelling van die 2e Kamer. Uitgangspunt is dat het parlement een afspiegeling moet zijn van de samenleving en mevrouw Verbeet heeft zo haar twijfels of dit uitgangspunt wel gehaald wordt.  Volgens mevrouw Verbeet is er inmiddels sprake van een monocultuur met elitaire academisch opgeleide kamerleden, die allemaal dezelfde kranten lezen, dezelfde feestjes bezoeken en dezelfde boeken lezen.

Gemiddeld is 12% van onze bevolking academisch opgeleid, bij kamerleden is dat 80%. Bij een toetsing van de belangrijkste kandidaten voor de volgende verkiezingen blijkt dat de meeste kamerleden geen werkkring hebben gehad buiten de politiek en als dat wel zo was dan voor korte tijd en dan vaak banen in de (risicoloze) publieke sector bij een Ministerie, als wetenschapper of als onderzoeker. De relatie met arbeid, en dus met de echte werkvloer, is er eigenlijk niet.

We worden dus bestuurd door elitaire theoretici, mogelijk met voldoende intellect, maar geheel zonder enige relatie of voeling met de samenleving. Pim Fortuin zag deze groep terecht als regentenklasse, waarbinnen alle bestuurlijke functies onder elkaar worden verdeeld. Vanuit een theoretische blik op de wereld worden regels gemaakt met de gedachte dat de burger onvoldoende bekwaam is en een steeds verdergaande regie nodig heeft om te kunnen functioneren.Onlangs schreef journalist Ben Kuiken een boekje over de onstuitbare regelzucht onder de titel “Fuck de Regels“. De toename van regels is omgekeerd evenredig aan de afname van de eigen verantwoordelijkheid van de burger, die regels als een korset krijgt aangemeten zonder enige speelruimte. Een gebrek aan eigen verantwoordelijkheid leidt er toe dat regels stipt worden uitgevoerd, ook als de uitvoering nadelig is. Ingevoerde regels die niet blijken te werken worden niet afgeschaft, maar aangevuld met nieuwe regels ter correctie. Theoretici zijn niet vertrouwd met risico’s en dat zie je terug in regels, die steeds meer beogen elk risico uit te sluiten. Angst voor risico’s bepaalt in hoge mate steeds meer onze samenleving. Een mooi voorbeeld van deze angst is het systeem van houdbaarheidsdata op voedsel. De ouderen onder ons ruiken of de melk zuur is, de jongeren gooien het weg als de houdbaarheidsdatum is verstreken, ook al is het product nog normaal te consumeren. Deze regelgeving zorgt er voor dat we via voedselverspilling een belangrijke bijdrage leveren aan het mondiale voedselverlies van 30% van de totale productie. Hoezo honger in de wereld?

De onbekendheid van politici met de harde werkelijkheid is ook een van de oorzaken van het vastlopen van Europa. Zonder goed op te letten zijn verbonden gesloten met landen, die geheel niet in het beoogde collectief pasten op financiële en/of culturele gronden. De bereidheid om bestuur af te staan aan Brussel bleek niet groot, waardoor een verenigd Europa onbereikbaar werd. Zelfs over de plek van vestiging (Brussel/Straatsburg) konden de politici geen overeenstemming met elkaar bereiken. Aan de structurele overbesteding door de diverse regeringen kon ondanks de spelregels geen halt worden toegeroepen en het werd steeds lastiger oplopende tekorten te financieren. Het vorenstaande is de tijdbom die nu leidt tot de crisis en niet, wat de politiek graag zegt, het falen van de banken. Het is gewoon politieke onbenulligheid, pedanterie en onwil. We mogen niet verwachten dat de politiek over voldoende kwaliteit beschikt om Europa op korte termijn op orde te brengen en die situatie, gekoppeld aan de ontwikkeling in landen als China, zorgt er voor dat we ernstig moeten vrezen voor de welvaart in Europa op langere termijn.

De vraag is of een mindere welvaart erg of onterecht is. Onze welvaart is door de eeuwen heen in hoge mate ten koste gegaan van landen, die we nu aanduiden als de derde wereld. Protectionisme en grootschalige subsidie van de Europese landbouw zorgen er voor dat we een bepaalde vorm van kolonialisatie in stand houden, waardoor de derde wereld steeds achterblijft en dat gecompenseerd krijgt met ontwikkelingshulp. Verbazend is dat sociaal bewogen partijen, zoals bijvoorbeeld de PvdA, sterke voorstanders zijn van ontwikkelingshulp en daarmee de achterstelling van derde wereld actief steunen. Als we het goed menen met de derde wereld dan laten wij hen toe op onze markten zonder enige belemmering en stoppen we met de marktvervalsende subsidies. Ongeveer 30% (43,7 mljrd) van het Europees budget (147,2 mljrd) wordt aangewend ter ondersteuning van en subsidie aan de eigen landbouw. Een stapje terug in onze welvaart is dus niet zo onredelijk.

Ook ons parlementaire model lijkt achterhaald, maar niet is zeker of de regenten willen vernieuwen als dat ten koste gaat van hun eigen werkgelegenheid. De rol van de Provinciale Staten begrijpt bijna niemand. De 1e Kamer is in 1815 ingesteld om de adel aangevuld met andere notabelen toezicht te laten houden op de besluiten in de rechtstreeks gekozen volkse 2e Kamer. In de huidige situatie kan de 1e Kamer worden opgeheven, toezicht op de 2e Kamer past niet meer in deze tijd.

Met de verkiezingen voor de deur op 12 september 2012 borrelen de hiervoor genoemde zaken bij mij op en maken het meedoen aan onze mooie democratie lastig. Ik, en velen met mij, weten niet op welke partij gestemd moet worden. Ook komt de vraag op of stemmen, en daarmee het systeem van de regentenklasse steunen, nog wel een gewenste zaak is. Politieke standpunten gaan ten onder aan oeverloze compromissen, zeker nu de vorming van een kabinet bijna onmogelijk lijkt door de grote verdeeldheid. Probleem is dat andere bestuursvormen dan een democratie niet aantrekkelijk zijn. Doormodderen dan maar en hopen dat kritische mensen als Gerdi Verbeet soms wat kunnen bijsturen?

Liberale beginselen staan iedereen toe te denken of geloven wat hij/zij wil. Alle ruimte voor vrijheid van godsdienst dus. Ik heb niets met godsdiensten, maar laat anderen alle ruimte om te geloven en te aanbidden wat ze willen. En zo werkt het in Nederland: een land waarin staat en kerk gescheiden zijn, of toch niet?

In de praktijk werkt het niet zo, dat blijkt nu wel uit het verwerpen door de 1e Kamer van een door de 2e Kamer goedgekeurd en door de minister aangepast wetsontwerp over de rituele slacht van dieren. Als het in stand houden van oude barbaarse gebruiken van private groeperingen, zoals godsdienstige organisaties, wordt gesteld boven wettelijke en door de volksvertegenwoordiging goedgekeurde wetten, dan is er iets mis met onze scheiding kerk/staat.

Een verouderd en uit de 19e eeuw stammend college van elitaire eminenties, de 1e Kamer dus, dat destijds werd aangesteld om door de volkse 2e Kamer voorgestelde wetgeving te toetsen, meende de aanpassingen rond de rituele slecht te moeten tegenhouden. Dat is te begrijpen van partijen zoals CDA, CU en SGP, maar niet van partijen als VVD, PvdA, D66 en Groen Links. Deze liberale en linkse partijen zijn ineens bang dat godsdienstvrijheid schade oploopt door gelovigen te dwingen zich te houden aan wetten en normen? Hoe zou dat gaan als er een godsdienst opduikt die mensen offert? Waar is de grens bij de toetsing van oude en barbaarse gebruiken?

Onze senatoren hebben in hun onkreukbare wijsheid besloten kerkelijke riten belangrijker te vinden dan onze menswaardige normen. Zeg ik onkreukbaar? Neem nu europarlementariër Dennis de Jong (SP) en 2e Kamerlid Lea Bouwmeester (PvdA), die bepleiten meer inzicht in politieke lobby’s. Onlangs publiceerde de Algemene Rekenkamer een rapport waaruit blijkt dat lobbyisten in Nederland vaak beter geïnformeerd zijn dan Kamerleden. Het rapport schetst hoe een vertegenwoordiger van de tabaksindustrie toegang had tot voormalig staatssecretaris De Jager. Die vertegenwoordiger bleek CDA-prominent Elco Brinkman te zijn. Niet vreemd, want deze senator heeft ongeveer 32 functies en dus veel belangen te lobbyen. Hoezo onkreukbaar? Het beste is die stoffige en overbodige 1e Kamer op te heffen en de 75 senatoren zonder wachtgeld weg te doen.

Bijkomende voorwaarde is dan wel dat de 2e Kamer nu eens staat en kerk echt gaat scheiden. De vrijheid aan godsdiensten mag niet de onvrijheid worden van ongelovigen. Waarom moeten onder druk van religieuze stromingen de ongelovigen, die in dit land een meerderheid vormen, vrij zijn op religieuze feestdagen, rusten op zondag, luisteren naar kerkklokken, godsdienstige leuzen op munten accepteren, etc etc. Hoe seculier is het hier eigenlijk?

Al heel lang lopen de kosten van zorg alleen maar op en het lijkt onmogelijk dat te stoppen. Als oorzaak kun je noemen de vergrijzing in Nederland, maar het lijkt toch wel zinvol om eens te kijken aan wie en wat we die kosten uitgeven en of dat niet anders kan. De politiek is zoals gebruikelijk niet bereid genuanceerd en besparend naar die kosten te kijken en komt met voorstellen voor een eigen bijdrage en ze adviseren ouderen maar te gaan sparen voor hun zorg. De enige partijen die nog lijken het tij enigszins te willen keren zijn de SP en PVV. Het stelt mij teleur dat mijn favoriete Telegraafcolumnist Rob Hoogland ook niet verder komt dan af te geven op deze partijen en daarmee zich kennelijk schaart achter de prijsopdrijving in de zorg.

Kunnen we dan iets doen aan die steeds maar oplopende kosten?
Om te beginnen kunnen we eens de zaak objectief doorlichten. Als het klopt dat van de loonkosten in de zorg 60% op gaat aan management en maar 40% aan uitvoering dan wordt het tijd om in navolging van het Slotervaartziekenhuis eens flink te saneren in management. Zonder zicht op alle inefficiënte bestedingen noem ik maar vast wat opvallende zaken:
– Terugbrengen van salarissen bestuurders in de zorg onder de bekende Balkenendenorm;
–  Interimfuncties door gepensioneerde bestuurders in redelijkheid belonen en niet met bruto € 24.000 per maand, zoals bij het Medisch Centrum Alkmaar (MCA) in Alkmaar;
– Salarissen van medici en vergelijkbare specialisten terugbrengen onder de Balkenendenorm. Het is mooi om mensen met een missie/passie op publieke kosten op te leiden, maar dat ze dan vervolgens zeer welgesteld raken is onnodig en slecht te combineren met het functioneren in (sociale) zorg.
– Op basis van een ferm besluit kondigende het MCA na veel geharrewar met de lokale politiek aan de verhuizing aan van Alkmaar naar Heerhugowaard. Het geharrewar hield aan net zo lang tot politiek Alkmaar haar gezicht kon redden via een compromis om het ziekenhuis nu op twee locaties onder te brengen;
– Medicijnen worden verstrekt in grote verpakkingen, waardoor in de praktijk rond 2/3 van de verstrekte medicijnen worden weggegooid en dus niet worden gebruikt, dat gebeurt in hoge mate bij ouderen;
– Nu apothekers als heel lang niet meer vijzelen en pillen draaien is het zinvol hun toegevoegde waarde te meten in de zorgketen, opheffen van deze tussenschakel is een zeer forse bezuiniging.
– etc, etc, etc.

Via het goed managen van kosten krijgen we een betere zorg die veel goedkoper is. Dat daarbij gevestigde structuren en onzakelijke belangen sneuvelen lijkt alleen maar een voordeel.