Al heel lang lopen de kosten van zorg alleen maar op en het lijkt onmogelijk dat te stoppen. Als oorzaak kun je noemen de vergrijzing in Nederland, maar het lijkt toch wel zinvol om eens te kijken aan wie en wat we die kosten uitgeven en of dat niet anders kan. De politiek is zoals gebruikelijk niet bereid genuanceerd en besparend naar die kosten te kijken en komt met voorstellen voor een eigen bijdrage en ze adviseren ouderen maar te gaan sparen voor hun zorg. De enige partijen die nog lijken het tij enigszins te willen keren zijn de SP en PVV. Het stelt mij teleur dat mijn favoriete Telegraafcolumnist Rob Hoogland ook niet verder komt dan af te geven op deze partijen en daarmee zich kennelijk schaart achter de prijsopdrijving in de zorg.

Kunnen we dan iets doen aan die steeds maar oplopende kosten?
Om te beginnen kunnen we eens de zaak objectief doorlichten. Als het klopt dat van de loonkosten in de zorg 60% op gaat aan management en maar 40% aan uitvoering dan wordt het tijd om in navolging van het Slotervaartziekenhuis eens flink te saneren in management. Zonder zicht op alle inefficiënte bestedingen noem ik maar vast wat opvallende zaken:
– Terugbrengen van salarissen bestuurders in de zorg onder de bekende Balkenendenorm;
–  Interimfuncties door gepensioneerde bestuurders in redelijkheid belonen en niet met bruto € 24.000 per maand, zoals bij het Medisch Centrum Alkmaar (MCA) in Alkmaar;
– Salarissen van medici en vergelijkbare specialisten terugbrengen onder de Balkenendenorm. Het is mooi om mensen met een missie/passie op publieke kosten op te leiden, maar dat ze dan vervolgens zeer welgesteld raken is onnodig en slecht te combineren met het functioneren in (sociale) zorg.
– Op basis van een ferm besluit kondigende het MCA na veel geharrewar met de lokale politiek aan de verhuizing aan van Alkmaar naar Heerhugowaard. Het geharrewar hield aan net zo lang tot politiek Alkmaar haar gezicht kon redden via een compromis om het ziekenhuis nu op twee locaties onder te brengen;
– Medicijnen worden verstrekt in grote verpakkingen, waardoor in de praktijk rond 2/3 van de verstrekte medicijnen worden weggegooid en dus niet worden gebruikt, dat gebeurt in hoge mate bij ouderen;
– Nu apothekers als heel lang niet meer vijzelen en pillen draaien is het zinvol hun toegevoegde waarde te meten in de zorgketen, opheffen van deze tussenschakel is een zeer forse bezuiniging.
– etc, etc, etc.

Via het goed managen van kosten krijgen we een betere zorg die veel goedkoper is. Dat daarbij gevestigde structuren en onzakelijke belangen sneuvelen lijkt alleen maar een voordeel.