Oogartsen zijn dienstverleners in de zorg. Het is mooi om te investeren in capabele mensen die zich vervolgens inzetten voor de gezondheid van de medemens.
Het beheersen van de kosten in de zorg lukt al heel lang niet met als gevolg dat de premies van zorgverzekeringen structureel omhoog gaan, ook voor mensen die dat niet goed kunnen betalen.
De familie Wouters, oogartsen in Heerhugowaard, had behoefte aan een nieuwe huisvesting en ontwikkelden een opvallend gebouw dat inmiddels is onderscheiden als mooiste bedrijfsgebouw van West Friesland door het Westfiries Genootschap.
Kennelijk biedt de dienstverlening in de zorg deze “ondernemers” voldoende financiële ruimte om een dergelijk prijswinnend gebouw te realiseren. Als dat zo is dan is dat maatschappelijk onacceptabel. Naast de voor aandeelhouders gewenste winst door zorgverzekeraars is er voldoende ruimte in de zorgkosten om specialisten als rijke mensen met pensioen te laten gaan en een dergelijk oogverblindend pand te laten bouwen.
Er is zorg over de zorg, bij de politiek ontbreekt de wil tot herstructurering em betere beheersing van zorgkosten.
Ik ben zeker geen corona ontkenner en ben met de regering van mening dat getracht moet worden corona onder controle te krijgen. Ik neem aan dat de regering goed nadenkt en zich deskundig laat adviseren. Neemt niet weg dat er bij mij een aantal vragen opkomen om ook te snappen hoe het zit en om een evenwichtig beeld te krijgen van de situatie. De media dragen bij aan onzekerheid en onduidelijkheid door dagelijkse aandacht voor corona met steeds weer nieuwe deskundigen die zelden een eensluidende mening afgeven.
Dingen die ik mij afvraag:
Wat is corona “hebben”? Besmet zijn of daadwerkelijk ziek zijn?
In de eerste golf werd gemeten op basis van dagelijkse informatie over IC-bezetting en overleden mensen. Nu wordt er gemeten in geconstateerde besmettingen en is er een minder frequente info over IC, ziekenhuis en doden. Is dat niet een soort appels/peren meting?
Waren er in de eerste golf dan geen besmettingen of waren die er wel, maar die wisten we niet omdat er niet werd gemeten? Als die er wel waren wat is er dan anders dan nu met besmettingen?
Nu vernemen we elke dag het aantal geconstateerde besmettingen. Mensen met klachten laten zich testen. Is het dan vreemd dat van het aantal geteste mensen er in verhouding veel besmet zijn?
We horen dagelijks het aantal geconstateerde besmettingen, maar nooit hoeveel mensen daarvoor werden getest. Daardoor is het moeilijk de metingen in een perspectief te plaatsen. Waarom wordt het aantal testen niet ook gemeld?
Als iemand positief wordt getest en dus besmet is hoe lang blijft die besmetting dan?
Besmette mensen zijn (nog) niet ziek. Wat is de relatie tussen positief geteste mensen en het aantal mensen wat daadwerkelijk ziek wordt? Met dagelijks 10.000 positieve testen en nu rond 2.000 mensen in het ziekenhuis (inclusief IC) is de relatie erg onduidelijk.
In de pers verscheen het bericht dat een terminale kankerpatiënt op de valreep een corona test is afgenomen in het ziekenhuis. Is dat zo, komt dat meer voor en waarom is dat?
Er zijn ongeveer 120 algemene ziekenhuizen in Nederland met in totaal 39.900 bedden. Er zijn nu ongeveer 2.000 corona patiënten opgenomen, dat is dan ongeveer 5% van de capaciteit. Er zou op basis van de aantallen geen paniek hoeven te zijn in de ziekenhuizen, maar die is er wel. Wat is daarvan de oorzaak?
Is de personele bezetting in ziekenhuizen te laag door de bezuinigingen op de zorg in de achterliggende jaren?
Is het zo dat aan niet corona patiënten zorg wordt onthouden in ziekenhuizen waardoor er een risico van overlijden ontstaat?
Hoe was de bedbezetting in ziekenhuizen in de jaren van de grote griepepidemieën?
Waarom is er gestopt met het testen van mensen die via Schiphol ons land binnenkomen?
Waarom komt het grootschalig testen hier moeizaam van de grond in vergelijking met andere landen om ons heen?
Is het niet vreemd dat we wereldwijd na 7 maanden corona nog geen harde feiten hebben over het verloop van de besmettingen. Zoals de mogelijkheden van overdracht en besmetting, hoe lang blijft het virus gevaarlijk: in de buitenlucht, op deurkrukken/winkelwagentjes, boodschappen in de schappen, bijeenkomsten zoals op de Dam, publiek bij sportwedstrijden, bij goede ventilatie in bejaardenhuisvesting, in de 2e kamer (150 kamerleden), etc etc etc
In de persconferentie van 12 oktober 2020 is aangegeven dat een belangrijke besmettingshaard is de thuisfeestjes. Om dat te bestrijden mag er na 20 uur geen alcohol meer verkocht worden. Is het zo dat de horeca is gesloten om te voorkomen dat thuisfeestjes door de horeca worden gestimuleerd? En is redelijkerwijs vastgesteld dat dit ook zo is?
In artikel 6 van de grondwet is vastgelegd dat er vrijheid van religie is. Betekent dat gelovigen niet gehouden zijn aan maatregelen ter bescherming van ons aller volksgezondheid? Is de vrijheid om te geloven alleen gewaarborgd als dat in de kerk kan?
Was het geen optie om elke betrapte thuisfeester een directe boete op te leggen van €1.000 en de locatie-eigenaar een boete van €4.000? Weliswaar is handhaven lastig door gebrek aan BOA’s, ondanks dat lezen we elke week wel in de krant over vastgestelde tuinfeesten. Die kunnen toch dan zwaar worden beboet en als afschrikwekkend voorbeeld dienen om anderen te ontmoedigen?
Is het een optie om militairen tijdelijk in te zetten als BOA?
In de statistieken wordt niet echt duidelijk dat in de landen waar mondkapjes verplicht zijn het beter gaat dan bij ons. Toch is er een overweging een mondkapjesplicht in te voeren, waarom dan? Of is de overweging dat de plicht tot een mondkapje niet echt zal helpen, maar mensen doet beseffen dat er iets ernstigs aan de hand is?
In de persconferentie geeft de regering aan dat het doel is het virus te verslaan en onder controle te krijgen. Wanneer is er sprake van de situatie dat het virus onder controle is en verslagen is?
In de statistieken van het RIVM is zichtbaar dat met name mensen overlijden in de leeftijdscategorie van 65+ met een piek voor de 80plussers. Voor een juist beeld de statistieken lezen van 27 februari. Is het een optie de situatie voor jongeren te versoepelen en voor ouderen in hun eigen belang wat strenger te zijn? Daarbij kan toch ook een beroep worden gedaan op de ouderen om hun eigen verantwoordelijkheid te nemen en hun eigen grenzen te bepalen?
Op de kaart van de besmettingen is duidelijk te zien dat er een concentratie is in de Zuid Holland, Amsterdam en in zekere mate in midden en zuid Nederland. Is het geen optie om de maatregelen voor rode gebieden te verscherpen en voor het gebied daarbuiten te versoepelen?
Ondanks de vele vragen houd ik mij aan de maatregelen van de overheid. Niet omdat het mij duidelijk is (zie boven), maar omdat we eens moeten ophouden om overal tegen te zijn of doorlopend alles ter discussie te stellen. Gewoon wat meer solidariteit in afwachting van de oplossing van het kabinet. Ik hoop wel dat ze die weten……..
Afgelopen week moest Raymond Berning zijn supermarkt in Noord Deurningen sluiten omdat de coronamaatregelen niet of niet voldoende werden gehandhaafd.
Ik kom hier in Noord Holland Noord regelmatig in supermarkten van de diverse grote ketens en stel vast dat ook daar zeker niet goed wordt gehandhaafd. Toch zien we geen sluitingen bij winkels van AH, Jumbo en Deen. Dat voelt niet goed, zeker niet voor de kleine ondernemer Raymond Berning.
Ook bij de HEMA leidde besmet en ziek personeel niet tot een sluiting tot nu toe.
Het zal toch niet zo zijn dat er met verschillende maten wordt gemeten………..
Het minder goede nieuws: jullie hebben de boel vernield, brandkranen open gedraaid, auto’s beschadigd, zwaar vuurwerk afgestoken, benzinebommen gegooid, agenten beledigd, bekogeld en bedreigd, een wijkcentrum in de fik gestoken en weet ik wat allemaal niet meer.
Ik weet dat we ons in een tijd van ‘nieuwe doelgroepen’ en ‘ruziënde rappers’ tegenwoordig moeten focussen op het goede nieuws, maar mij stoort het minder goede nieuws eerlijk gezegd in hoge mate.
Als de ‘jongeren’ uit Eesterga (daar woont Jan) zoiets zouden flikken, zouden ze door hun ouders bij kop en kont worden gepakt en onder de koude douche worden gezet om af te koelen (louter en alleen omdat de rotzooi uit de moddersloot de wasmachine te zwaar zou belasten).
Maar dat komt omdat we in Eesterga geen jongerenwerkers hebben.
In Eesterga zouden de ‘jongeren’ niet zoals jullie worden behandeld als een stel geestelijk gehandicapte kleuters door geitenwollen sokken-types, maar leren we ze zelf nadenken. En brengen we ze normen en waarden bij (googel maar eens op ‘opvoeden’).
Ik las vanochtend in de krant welk leed jullie volgens jongerenwerkers allemaal wordt aangedaan en waarom dat een verklaring zou zijn voor het beschieten van de politie met zwaar vuurwerk.
“Jongeren vervelen zich.”
“Jongeren missen structuur.”
“Jongeren missen school.”
“Jongeren kunnen niet terecht in het zwembad.”
“Jongeren voelen zich niet welkom op de stranden.”
“Jongeren kunnen niet op vakantie naar het land waar hun ouders vandaan komen.”
Eigenlijk gelden bijna al die dingen hier in Eesterga ook.
Maar dat ze zich een beetje vervelen, zomervakantie hebben en het strand van Lemmer al vol is voor zij hun nest uit komen, betekent niet dat ze benzinebommen naar de veldwachter gaan gooien.
Het enige echte verschil in zomers corona-ongemak tussen jullie en ‘jongeren’ in Eesterga is dat ‘jongeren’ in Eesterga wel hun zomervakantie doorbrengen in het land waar hun ouders vandaan komen.
Misschien moeten we, zodra er weer gereisd mag worden naar de landen waar jullie ouders vandaan komen, eens denken aan een structurele oplossing.
Dat jullie daar na jullie volgende vakantie blijven ofzo.
Dan hoeven jullie hier niet langer de ongeciviliseerde randdebiel meer uit te hangen.
Corona heeft ons overvallen. In deze ramp zijn we afhankelijk van onze bestuurders en hun adviseurs om zo goed mogelijk er doorheen te komen. Met interesse besloot ik naar de uitzending van NPO1 te kijken van donderdag 16 april 2020, immers waren er boeiende gasten zoals Klaas Knot, president DNB, en Hans de Boer, de bijna vertrekkende voorzitter van de werkgevers VNO/NCW.
Er werd veel gezegd over de risico’s van toenemende werkloosheid, het verloren gaan van koopkracht en de angst dat huizenbezitters straks hun hypotheeklasten niet meer kunnen voldoen. Ik begreep niet steeds de focus op hypotheken en daaraan verbonden schuldenlast. Als huizenbezitters hun hypotheek niet kunnen betalen dan denk ik dat huurders ook hun huur niet kunnen betalen. Is dat niet net zo vervelend voor je huisvesting? Immers is huren vaak veel duurder dan een huis met hypotheek.
Hans de Boer is voor de processen die nodig zijn om het bedrijfsleven weer op gang te brengen in een maatschappij met beperkingen, denk aan de 1,5 meter. Velen, waaronder Horeca Nederland, geven aan dat een werkend proces voor de horeca lastig is. Optie is minder gasten toe te laten in de horeca, waardoor een bedrijf met 40 zitplaatsen zich zou moeten beperken tot het toelaten van 10 gasten. De in de uitzending aanwezige horecaondernemer geeft aan dat met slechts een kwart van je capaciteit, en dus omzet, een bedrijf niet kan komen tot een rendabele exploitatie en dus nog steeds moet hopen op overheidssteun.
De angst krijgt grip op mij als Klaas Knot, directeur van onze Nederlandse Bank en adviseur van onze regeerders, roept dat als een ondernemer met die 25% van zijn omzet het niet redt hij geen goede ondernemer is en wat anders moet gaan doen. Het blijkt dus dat de hoogopgeleide president van DNB geen enkel besef heeft wat er in de maatschappij gebeurt en kennelijk alleen in zijn ivoren toren bureaucratische theoretische rekensommen maakt zonder te weten of dit in de praktijk ooit kan werken. Hij heeft echt geen idee!!
Zoals voormalig kamervoorzitter Gerdi Verbeet al eerder aangaf dat het zorgwekkend is dat onze bestuurders, inclusief de beide kamers, in de regel bestaan uit academici zonder enige maatschappelijke ervaring en dat dus niet wordt voldaan aan de wenselijkheid dat het parlement een afspiegeling is van de bevolking. Waarom denken wij dat theoretici ons kunnen besturen? Ook Klaas Knot was nooit actief buiten een universitaire en ambtelijke omgeving.
We zijn de grip kwijt, aandelen Farma doen het goed op de beurzen, zorgkosten zijn
onbeheersbaar en lopen verder op. Wat kunnen of willen we doen?
Paul Lebbink, apotheker te Den Haag, wist het antwoord. Terug naar vroeger en als apotheker weer zelf medicijnen maken. De kosten van medicijnen van € 150.000 per jaar liepen terug naar € 3.000 per jaar, serieus geld toch dat kan helpen om de zorgkosten wat op orde te krijgen.
Mogelijk was iedereen enthousiast, maar niet de farmaceutische industrie en dus onmiddellijk een rechtszaak om de rebel in het gareel te krijgen. Gelukkig zag de rechter geen reden om de industrie te steunen en stelde de apotheker in het gelijk. Er is hoop dus, maar dan moeten we wel nu doorpakken, let dus op politiek!!
In aanvulling op het programma Tegenlicht van de VPRO de farmaceutische industrie onder de loep:
– Onderzoek naar werkzaamheid en noodzaak van medicijnen wordt gedaan door de industrie en de uitkomsten zijn niet objectief, de industrie is niet transparant;
– Onderzoek moet worden losgekoppeld van de industrie waardoor er een einde kan komen aan de situatie van de slager die zijn eigen vlees keurt.
– Patenten worden opgekocht om medicijnen met een oorspronkelijke prijs van € 0,30 te kunnen verkopen tegen € 140,–;
– Volgens wereldberoemde oncoloog Casper van Eijck werken chemokuren van pakweg € 24.000 vaak helemaal niet;
– Oude medicijnen die niet goed werken worden vaak onder een nieuwe naam weer op de markt gebracht.
Volgens Professor Peter Gotzsche is de industrie crimineler dan welke partij dan ook. Hoe komt dat toch? Jezelf verrijken aan de gezondheid van je medemens, zijn dat de aandeelhouders en/of bestuurders? Waarom pikken we dit eigenlijk nog, een gezondheidszorg waar door bepaalde mensen heel veel geld in verdiend wordt, aandeelhouders van zorgverzekeraars vette dividenden krijgen en de gehele organisatie inefficiënt en geldverslindend blijft. Gezondheidszorg is een primaire levensbehoefte, de politiek moet lobbyen negeren en gewoon het belang van de burgers dienen.
Stel dat mijn buurman van Turkse afkomst, die al geruime tijd een bijstandsuitkering heeft, geniet van kinderbij- en huurtoeslag (kindgebonden budget weet ik niet zeker) en is doende met kosten kinderopvang. Wel valt op dat hij een groot deel van het jaar afwezig is. Hij klapt natuurlijk wat onverstandig uit de school als hij meldt dat hij dan in het zonnige Turkije verblijft, want hij heeft daar immers een mooi huis. Ik leg hem uit dat dit niet kan, want dat heeft iets weg van uitkeringsfraude. Hij grijnst wat en zegt dat dit maar zeer de vraag is gezien het feit dat de uitkeringsinstantie er niet naar vraagt en het al helemaal niet controleert. Een soort gedogen dus.
Tsja, dat geeft te denken. Het is dus te overwegen je koophuis weg te doen, te verhuizen naar Turkije of ander land, daar weer een huis te kopen of op andere manier vermogen op te bouwen en na de geldende fiscale termijn terug te keren naar Nederland om vervolgens een uitkering aan te vragen. Ik ga er vanuit dat de overheid ook mij niet controleert en net als anderen gedoogd.
In lijn met de uitspraak van de rechter kom ik hiermee weg, want als ook maar iemand zegt dat dit voor mij anders is dan maakt men zich op aangeven van de rechter schuldig aan discriminatie omdat dezelfde wet dan niet voor iedereen hetzelfde wordt toegepast en dus zorgt voor tweespalt in de samenleving.
Snappen we het nog?
Of maakte de rechter door zijn verbod op controle van vermogen in Turkije toen al schuldig aan discriminatie door ongelijke wetshandhaving goed te vinden?
Een verenigd Europa is wat mij betreft een goede zaak. Wel kun je je afvragen of de weg naar dat doel lekker loopt nu met zo’n Brexit, opstandige Polen en Hongaren en de behoefte zo snel mogelijk landen toe te voegen die in het geheel financieel en wat rechtspraak betreft niet harmoniëren met al aanwezige partijen en door EU zelf gestelde normen. Het doet vreemd aan dat de EU vasthoudt aan het betaalde kandidaat lidmaatschap van Turkije, een land waar de democratie inmiddels uit beeld is, vrije pers niet meer bestaat en rechtelijke macht in handen is van de politiek (lees president).
Maar dat allemaal ter zijde. Even nagaan hoe leuk het is om Europarlementariër te zijn in dat verre Brussel en af en toe in Straatsburg. Het is een verantwoordelijke job en de inzet zal veel vragen van de parlementariër. Een goede beloning voor deze job is dus op zijn plaats. Maar wat is goed, laten we even inventariseren:
– Salaris: bruto € 8.484 per maand, netto € 6.611 per maand, netto per jaar € 79.332;
– Presentiegelden voor het fysiek ter plekke aanwezig zijn: € 309 per dag, bij 200 dagen per jaar is dat dan € 61.200 per jaar;
– Te verkrijgen vaste onkostenvergoeding zonder dat aantonen besteding verplicht is: € 4.342 per maand of wel € 52.104 per jaar;
– Bijdrage in medische kosten: 2/3 van uitgaven, stel vergoeding op € 2.000 per jaar;
Deze persoonlijk aan de parlementariër toe te wijzen vergoedingen zijn samen per jaar € 194.636. Daar komt dan nog aan te maken kosten bij:
– Reiskosten: die bestaan uit 3 componenten, t.w. ticket vliegen business class of trein 1e klasse of auto € 0,49 per gereden kilometer, daarnaast een afstandsvergoeding en reisduurvergoeding. In dit voorbeeld nemen we de reisafstand Den Haag-Brussel, dat is 180 km. Stel je doet dat eens per week heen en dan weer terug dus 80 ritten per jaar. Dat pakt dan zo uit: kilometervergoeding € 7.056, reisduurvergoeding € 12.160 en afstandsvergoeding € 5.920, totaal dus € 25.136. Eigenlijk zijn de reisduur- en afstandsvergoeding ook gewoon persoonlijk inkomen en het is vreemd dat dit wordt vergoed als iemand al salaris krijgt en in Brussel presentiegeld.
– Een parlementariër mag per maand € 21.209 (per jaar € 254.408) besteden aan persoonlijk personeel, zoals secretaris, personal assistent, etc. De indruk bestaat dat hiervoor vaak worden ingezet familieleden, zoals echtgenote of kinderen. Aan familieleden uitbetaalde salarissen horen eigenlijk ook wel tot het persoonlijk inkomen van de gekozene.
– De pensioenopbouw is dan nog 3,5% per jaar en dat is niet onredelijk dunkt mij en ook de wachtgeldregeling lijkt niet vreemd.
Dit alles bij elkaar leidt tot een totaal-generaal aan jaarlijkse kosten per Europarlementariër van € 477.780. Er zijn 750 europarlementariërs, dus we praten over € 358.355.000 per jaar alleen aan het parlement. Dat staat los van het aan de parlementariërs beschikbaar zijnde luxe wagenpark (met chauffeur) in Brussel, de kosten van de overige bestuurders en ambtenaren, huisvesting Brussel voor 3 weken per maand, de kosten van het 3 weken per maand leegstaande 2e hoofdkantoor in Straatsburg, de maandelijkse verhuiskosten daar naar toe en er zullen nog wel wat kleine kosten zijn die ik nu over het hoofd zie.
De vraag is of je die kosten per parlementariër kunt uitleggen aan de gewone EU-burger zonder dat zij het gevoel krijgen dat hier sprake is van een decadente elite. Ik verwacht niet dat dit lukt.
Vast staat inmiddels dat bepaalde groepen in onze samenlevering misbruik maken van uitkeringen. Gemeenten moeten letten op bijstandsuitkeringen en het UWV op onder meer WW-uitkeringen. Naast Nederlandse Nederlanders blijken Turkse Nederlanders grootschalig met de bijstand te frauderen en onze Poolse EU broeders met de WW.
Volgens de berichten zou het gaan om ruim 10.000 Turken en krap 10.000 Polen. Als we er van uitgaan dat het bij de bijstand gaat om rond € 1.000 per maand en bij de WW laten we zeggen om € 1.500 per maand dan zou de fraude maandelijks gaan om € 25 mln en dus per jaar om € 1.3 miljard.
Zowel gemeenten als UWV komen er om hen moverende redenen niet toe hier aandacht aan te besteden en gaat dit al jaren zo voort. Het einde komt dus ook niet in zicht. Daar waar handhaving nog wel geldt voor Nederlandse Nederlanders geldt die niet voor beide andere hiervoor genoemde groepen. Het niet bestrijden van een fraude van dergelijke omvang gaat ten koste van de kwaliteit van ons sociale vangnet en bijvoorbeeld discussies over de noodzaak van voedselbanken doen dan wat vreemd aan. Er lekt dus een substantieel bedrag voortdurend weg wat anders gebruikt had kunnen worden voor de inkomensverbetering van de zwakkeren in onze samenleving. In onze samenleving ervaar ik steeds meer dat als je commentaar hebt op zaken die nieuwe Nederlanders raken er vanuit een bepaalde, inmiddels brede hoek, onmiddellijk discriminatie of zelfs facisme wordt verondersteld. Ik sluit dat dus ook niet uit in het geval van het bespreekbaar maken van de hiervoor geschetste fraude met uitkeringen. Mijn gelijk op dit punt blijkt onder meer uit gerechtelijke uitspraken. Ingegeven door ons onbegrensde gevoel voor correctheid merkte de rechter onderzoek in Turkije naar fraude aan als discriminatie.
Ik vraag mij toch af waarom onze nieuwe landgenoten of Poolse EU genoten niet mogen worden aangesproken om hun misdragingen en er in feite sprake is van positieve discriminatie. Het is de burger niet meer te verkopen en het is niet vreemd dat de kloof tussen burgers en bestuurders (lees: politiek en rechtelijke macht) steeds groter wordt.
Hier ligt een rol voor de linkse politieke partijen, die het vorenstaande moeten bestrijden en dan mede met inzet van de vrijgekomen middelen uit de dividendbelasting besparing tenminste de aangekondigde BTW verhoging op primaire levensbehoeften ten nadele van de zwakkeren in onze samenleving moeten voorkomen.
Het behoeft geen betoog dat je als een goed huisvader(moeder) omgaat met je omgeving en dat we ons doorlopend moeten inzetten om ons (leef)milieu te beschermen. Dit ongeacht alle voor- en tegenargumenten over zaken als opwarming aarde. De aarde is ons huis en daar ga je fatsoenlijk mee om.
Maar de vraag blijft hoe het nu echt zit met het milieu. Milieugroeperingen en politiek confronteren ons doorlopend met doem scenarios en verwijzen daarbij naar onderzoeksrapporten en verklaringen van wetenschappers. En dan weet ik het ineens niet meer zo. Hoe betrouwbaar zijn onderzoeksrapporten, wie zijn de opdrachtgevers en wat wil men er mee aantonen. Niet lang geleden lekte nog uit dat onze overheid onderzoeken liet uitvoeren en vooraf de gewenste uitkomst dicteerde aan de onderzoekers. Dat gebeurt dus. En dan de wetenschappers. Veel wetenschappers ondersteunen de doem scenarios, ik begrijp van Leon de Winter dat wel 97% van alle klimaatwetenschappers zich grote zorgen maakt.
In zijn column van woensdag 17 oktober 2018 in De Telegraaf besteedt Leon de Winter hier aandacht aan. Onder meer geeft hij aan dat een onderbouwing van die 97% volledig ontbreekt. Hij vindt het opmerkelijk dat klimaatwetenschappers die een andere mening hebben dan de doemdenkers nergens een podium krijgen en dus niet gehoord worden. Waarom is dat zo, waarom gaat het niet om de feitelijke situatie? Waarom worden een erkend deskundige als Richard Linzen en gelijk gestemden niet gehoord? Het klimaat is in vele miljarden jaren voortdurend veranderd en dat telt niet meer omdat immers elke verandering nu wordt toegerekend aan ons mensen. Hoe objectief kan over CO2 worden gediscussieerd als je daar de enorme groei van de CO2 uitstotende mensen in de laatste 150 jaar niet eens noemt. Formeel is de CO2 uitstoot door mens en dier van beperkt belang zegt men, maar gelet op de enorme toename van mensen en dieren is dat nog maar de vraag.
Wat de zaken verder vertroebelt is dat milieu activisme inmiddels big business is, neem nu Al Gore bijvoorbeeld. De politiek is inmiddels ook geïnfecteerd met het klimaatvirus en dus moeten er grote maatregelen komen. Het zittende kabinet gaat in de komende jaren vele miljarden investeren om grip te krijgen/houden op het klimaat zonder dat echt wetenschappelijk vaststaat of dat kan lukken. De rekening wordt betaald door de burger, want meebetalende ondernemers verhalen het weer op de consument.
Het is een goed besluit om langzaam afscheid te nemen van fossiele brandstoffen, zoals ook Leon de Winter in zijn column aangeeft. Maar daarin moeten onze bestuurders objectief optreden en zich niet laten leiden door de belangen van multinationals en oncontroleerbare meningen van milieugroepen.
