Gisteravond volgde ik een item over de woningmarkt in Nieuwsuur. Als deskundige was daar professor dr. Peter Boelhouwer, hoogleraar housing systems aan de TU Delft. Ik ken hem niet, nooit eerder gezien. Ik wist niet eens dat er hoogleraren waren in housing systems.
Net als ik eerder ging hij in op de plannen met hypotheken uit het recente “Kunduz overleg”, maar vanuit een andere gezichtshoek. Zie toch hoe leerzaam oplettend TV kijken kan zijn! Ingegeven door de (bank)crises dringt de overheid aan banken steeds zwaardere voorwaarden op bij het verstrekken van hypothecaire leningen, immers moet voorkomen worden dat banken door te grote risico’s weer in de problemen raken en bankbestuurders zijn niet competent genoeg om dat zelf te regelen. Boelhouwer wijst ons op het stagnerende effect van de strengere voorwaarden en meldt terecht dat de toch al labiele woningmarkt aanzienlijk zal teruglopen omdat aan mensen, en dan met name aan starters, onvoldoende wordt geleend om een huis te kunnen kopen. Boelhouwer verwacht dat bij het nog verder bemoeilijken van de huizenmarkt de prijzen nog zeker tot 20% kunnen dalen. Gevolg van een terughoudende financiering is dus uiteindelijk een onverkoopbaar huis en waardedaling van al gefinancierde huizen, waardoor banken verregaande dekkingsproblemen mogen verwachten bij lopende hypotheken. Een mega crisis?
Als je niet gehinderd door partijpolitieke indoctrinatie hierover nadenkt dan is dit een serieus te nemen conclusie. De indruk is dus volop aanwezig dat in Den Haag onder druk wordt voldaan aan een begrotingsnorm van min 3% zonder te bezuinigen. In plaats van bezuinigen wordt de koopkracht verminderd en een bankrisico opgebouwd, beide zaken zullen onze economie verder verslechteren in plaats van verbeteren. Waarom zijn dan toch zoveel mensen blij met het akkoord van Kunduz?
Geef een reactie