Fraude en discriminatie II

Stel dat mijn buurman van Turkse afkomst, die al geruime tijd een bijstandsuitkering heeft, geniet van kinderbij- en huurtoeslag (kindgebonden budget weet ik niet zeker) en is doende met kosten kinderopvang. Wel valt op dat hij een groot deel van het jaar afwezig is. Hij klapt natuurlijk wat onverstandig uit de school als hij meldt dat hij dan in het zonnige Turkije verblijft, want hij heeft daar immers een mooi huis. Ik leg hem uit dat dit niet kan, want dat heeft iets weg van uitkeringsfraude. Hij grijnst wat en zegt dat dit maar zeer de vraag is gezien het feit dat de uitkeringsinstantie er niet naar vraagt en het al helemaal niet controleert. Een soort gedogen dus.

Tsja, dat geeft te denken. Het is dus te overwegen je koophuis weg te doen, te verhuizen naar Turkije of ander land, daar weer een huis te kopen of op andere manier vermogen op te bouwen en na de geldende fiscale termijn terug te keren naar Nederland om vervolgens een uitkering aan te vragen. Ik ga er vanuit dat de overheid ook mij niet controleert en net als anderen gedoogd.

In lijn met de uitspraak van de rechter kom  ik hiermee weg, want als ook maar iemand zegt dat dit voor mij anders is dan maakt men zich op aangeven van de rechter schuldig aan discriminatie omdat dezelfde wet dan niet voor iedereen hetzelfde wordt toegepast en dus zorgt voor tweespalt in de samenleving.

Snappen we het nog?

Of maakte de rechter door zijn verbod op controle van vermogen in Turkije toen al schuldig  aan discriminatie door ongelijke wetshandhaving goed te vinden?

Pffffffff………………..

Een baan in Brussel

Een verenigd Europa is wat mij  betreft een goede zaak. Wel kun je je afvragen of de weg naar dat doel lekker loopt nu met zo’n Brexit, opstandige Polen en Hongaren en de behoefte zo snel mogelijk landen toe te voegen die in het geheel financieel en wat rechtspraak betreft niet harmoniëren met al aanwezige partijen en door EU zelf gestelde normen. Het doet vreemd aan dat de EU vasthoudt aan het betaalde kandidaat lidmaatschap van Turkije, een land waar de democratie inmiddels uit beeld is, vrije pers niet meer bestaat en rechtelijke macht in handen is van de politiek (lees president).

Maar dat allemaal ter zijde. Even nagaan hoe leuk het is om Europarlementariër te zijn in dat verre Brussel en af en toe in Straatsburg. Het is een verantwoordelijke job en de inzet zal veel vragen van de parlementariër. Een goede beloning voor deze job is dus op zijn plaats. Maar wat is goed, laten we even inventariseren:
– Salaris: bruto € 8.484 per maand, netto € 6.611 per maand, netto per jaar € 79.332;
– Presentiegelden voor het fysiek ter plekke aanwezig zijn: € 309 per dag, bij 200 dagen per jaar is dat dan € 61.200 per jaar;
– Te verkrijgen vaste onkostenvergoeding zonder dat aantonen besteding verplicht is: € 4.342 per maand of wel        € 52.104 per jaar;
– Bijdrage in medische kosten: 2/3 van uitgaven, stel vergoeding op € 2.000 per jaar;
Deze persoonlijk aan de parlementariër toe te wijzen vergoedingen zijn samen per jaar € 194.636. Daar komt dan nog aan te maken kosten bij:
– Reiskosten: die bestaan uit 3 componenten, t.w. ticket vliegen business class of trein 1e klasse of auto € 0,49 per gereden kilometer, daarnaast een afstandsvergoeding en reisduurvergoeding. In dit voorbeeld nemen we de reisafstand Den Haag-Brussel, dat is 180 km. Stel je doet dat eens per week heen en dan weer terug dus 80 ritten per jaar. Dat pakt dan zo uit: kilometervergoeding € 7.056, reisduurvergoeding    € 12.160 en afstandsvergoeding € 5.920, totaal dus € 25.136. Eigenlijk zijn de reisduur- en afstandsvergoeding ook gewoon persoonlijk inkomen en het is vreemd dat dit wordt vergoed als iemand al salaris krijgt en in Brussel presentiegeld.
– Een parlementariër mag per maand € 21.209 (per jaar € 254.408) besteden aan persoonlijk personeel, zoals secretaris, personal assistent, etc. De indruk bestaat dat hiervoor vaak worden ingezet familieleden, zoals echtgenote of kinderen. Aan familieleden uitbetaalde salarissen horen eigenlijk ook wel tot het persoonlijk inkomen van de gekozene.
– De pensioenopbouw is dan nog 3,5% per jaar en dat is niet onredelijk dunkt mij en ook de wachtgeldregeling lijkt niet vreemd.

Dit alles bij elkaar leidt tot een totaal-generaal aan jaarlijkse kosten per Europarlementariër van € 477.780. Er zijn 750 europarlementariërs, dus we praten over € 358.355.000 per jaar alleen aan het parlement. Dat staat los van het aan de parlementariërs beschikbaar zijnde luxe wagenpark (met chauffeur) in Brussel, de kosten van de overige  bestuurders en ambtenaren, huisvesting Brussel voor 3 weken per maand, de kosten van het 3 weken per maand leegstaande 2e hoofdkantoor in Straatsburg, de maandelijkse verhuiskosten daar naar toe en er zullen nog wel wat kleine kosten zijn die ik nu over het hoofd zie.

De vraag is of je die kosten per parlementariër kunt uitleggen aan de gewone EU-burger zonder dat zij het gevoel krijgen dat hier sprake is van een decadente elite. Ik verwacht niet dat dit lukt.