Seculier of niet?

Liberale beginselen staan iedereen toe te denken of geloven wat hij/zij wil. Alle ruimte voor vrijheid van godsdienst dus. Ik heb niets met godsdiensten, maar laat anderen alle ruimte om te geloven en te aanbidden wat ze willen. En zo werkt het in Nederland: een land waarin staat en kerk gescheiden zijn, of toch niet?

In de praktijk werkt het niet zo, dat blijkt nu wel uit het verwerpen door de 1e Kamer van een door de 2e Kamer goedgekeurd en door de minister aangepast wetsontwerp over de rituele slacht van dieren. Als het in stand houden van oude barbaarse gebruiken van private groeperingen, zoals godsdienstige organisaties, wordt gesteld boven wettelijke en door de volksvertegenwoordiging goedgekeurde wetten, dan is er iets mis met onze scheiding kerk/staat.

Een verouderd en uit de 19e eeuw stammend college van elitaire eminenties, de 1e Kamer dus, dat destijds werd aangesteld om door de volkse 2e Kamer voorgestelde wetgeving te toetsen, meende de aanpassingen rond de rituele slecht te moeten tegenhouden. Dat is te begrijpen van partijen zoals CDA, CU en SGP, maar niet van partijen als VVD, PvdA, D66 en Groen Links. Deze liberale en linkse partijen zijn ineens bang dat godsdienstvrijheid schade oploopt door gelovigen te dwingen zich te houden aan wetten en normen? Hoe zou dat gaan als er een godsdienst opduikt die mensen offert? Waar is de grens bij de toetsing van oude en barbaarse gebruiken?

Onze senatoren hebben in hun onkreukbare wijsheid besloten kerkelijke riten belangrijker te vinden dan onze menswaardige normen. Zeg ik onkreukbaar? Neem nu europarlementariër Dennis de Jong (SP) en 2e Kamerlid Lea Bouwmeester (PvdA), die bepleiten meer inzicht in politieke lobby’s. Onlangs publiceerde de Algemene Rekenkamer een rapport waaruit blijkt dat lobbyisten in Nederland vaak beter geïnformeerd zijn dan Kamerleden. Het rapport schetst hoe een vertegenwoordiger van de tabaksindustrie toegang had tot voormalig staatssecretaris De Jager. Die vertegenwoordiger bleek CDA-prominent Elco Brinkman te zijn. Niet vreemd, want deze senator heeft ongeveer 32 functies en dus veel belangen te lobbyen. Hoezo onkreukbaar? Het beste is die stoffige en overbodige 1e Kamer op te heffen en de 75 senatoren zonder wachtgeld weg te doen.

Bijkomende voorwaarde is dan wel dat de 2e Kamer nu eens staat en kerk echt gaat scheiden. De vrijheid aan godsdiensten mag niet de onvrijheid worden van ongelovigen. Waarom moeten onder druk van religieuze stromingen de ongelovigen, die in dit land een meerderheid vormen, vrij zijn op religieuze feestdagen, rusten op zondag, luisteren naar kerkklokken, godsdienstige leuzen op munten accepteren, etc etc. Hoe seculier is het hier eigenlijk?

 

Zorg is een zorg?

Al heel lang lopen de kosten van zorg alleen maar op en het lijkt onmogelijk dat te stoppen. Als oorzaak kun je noemen de vergrijzing in Nederland, maar het lijkt toch wel zinvol om eens te kijken aan wie en wat we die kosten uitgeven en of dat niet anders kan. De politiek is zoals gebruikelijk niet bereid genuanceerd en besparend naar die kosten te kijken en komt met voorstellen voor een eigen bijdrage en ze adviseren ouderen maar te gaan sparen voor hun zorg. De enige partijen die nog lijken het tij enigszins te willen keren zijn de SP en PVV. Het stelt mij teleur dat mijn favoriete Telegraafcolumnist Rob Hoogland ook niet verder komt dan af te geven op deze partijen en daarmee zich kennelijk schaart achter de prijsopdrijving in de zorg.

Kunnen we dan iets doen aan die steeds maar oplopende kosten?
Om te beginnen kunnen we eens de zaak objectief doorlichten. Als het klopt dat van de loonkosten in de zorg 60% op gaat aan management en maar 40% aan uitvoering dan wordt het tijd om in navolging van het Slotervaartziekenhuis eens flink te saneren in management. Zonder zicht op alle inefficiënte bestedingen noem ik maar vast wat opvallende zaken:
– Terugbrengen van salarissen bestuurders in de zorg onder de bekende Balkenendenorm;
–  Interimfuncties door gepensioneerde bestuurders in redelijkheid belonen en niet met bruto € 24.000 per maand, zoals bij het Medisch Centrum Alkmaar (MCA) in Alkmaar;
– Salarissen van medici en vergelijkbare specialisten terugbrengen onder de Balkenendenorm. Het is mooi om mensen met een missie/passie op publieke kosten op te leiden, maar dat ze dan vervolgens zeer welgesteld raken is onnodig en slecht te combineren met het functioneren in (sociale) zorg.
– Op basis van een ferm besluit kondigende het MCA na veel geharrewar met de lokale politiek aan de verhuizing aan van Alkmaar naar Heerhugowaard. Het geharrewar hield aan net zo lang tot politiek Alkmaar haar gezicht kon redden via een compromis om het ziekenhuis nu op twee locaties onder te brengen;
Medicijnen worden verstrekt in grote verpakkingen, waardoor in de praktijk rond 2/3 van de verstrekte medicijnen worden weggegooid en dus niet worden gebruikt, dat gebeurt in hoge mate bij ouderen;
– Nu apothekers als heel lang niet meer vijzelen en pillen draaien is het zinvol hun toegevoegde waarde te meten in de zorgketen, opheffen van deze tussenschakel is een zeer forse bezuiniging.
– etc, etc, etc.

Via het goed managen van kosten krijgen we een betere zorg die veel goedkoper is. Dat daarbij gevestigde structuren en onzakelijke belangen sneuvelen lijkt alleen maar een voordeel.