Een duik in de actualiteit

Tag: milieu

  • Bevolkingsgroei in relatie tot klimaat & milieu

    De ervaring leert dat de politiek de instroom van immigranten niet kan of niet wil beperken. Tegelijkertijd wordt vastgehouden aan investeringen in klimaat en milieu.

    Deze twee zaken staan op gespannen voet met elkaar en het lijkt erop dat er keuzes gemaakt moeten worden en daarbij passende besluiten moeten worden genomen.

    Wat zijn de knelpunten:

    • Meer mensen betekent meer consumptie en uitstoot. De vraag naar energie, voedsel, woningen en infrastructuur zal toenemen en gelijke tred houden met de bevolkingsgroei.
    • Er zullen veel woningen nodig zijn en daarvoor moet ruimte worden gevonden enerzijds door beperking/hervorming agrarische sector en anderzijds door concessies aan de natuur en natuurgebieden. Dit lijkt geen goed nieuws voor flora & fauna en biodiversiteit. Daar komt bij dat de huidige klimaatregels veel zaken in hun uitvoering belemmeren, zoals bijvoorbeeld de woningbouw.
    • De behoefte aan meer energie staat haaks op de actuele situatie. De politiek besloot om van het gas af te gaan en druk te zetten op de overgang van fossiele brandstof auto’s naar elektrische auto’s. Verzuimd is om vooraf te onderzoeken of we voldoende energie zouden hebben om die doelen te realiseren. Het blijkt nu dat dit niet het geval is en het zal lang duren voordat we kunnen beschikken over voldoende elektriciteit voor meer huizen en nog veel meer elektrische auto’s. Ons wagenpark van rond de 9.3 miljoen auto’s is nu voor slechts ruim 10% elektrisch, dat is nog niet veel. Onder druk van schaarste produceren we elektriciteit door (fossiel) hout te verbranden omdat de productie uit windmolens en zonnepanelen (nog) ontoereikend is. Er wordt niet grootschalig gekozen voor kernenergie. De noodzaak van bio centrales verhoudt zich slecht tot gestelde klimaatdoelen.
    • Nieuwe bedrijven wen nieuwe woningen kunnen niet zomaar rekenen op de levering van elektriciteit. Die situatie in samenhang met onze hoge energieprijzen zorgt ervoor dat steeds meer bedrijven onderzoek doen naar vertrek uit Nederland. Slecht voor onze economie en dus slecht voor onze nationale financiële huishouding.
    • Meer mensen betekent meer auto’s en een verdere toename van het fileprobleem in de situatie dat er niet ingrijpend wordt geïnvesteerd in infrastructuur, waaronder openbaar vervoer. Ook zullen langere wachttijden kunnen ontstaan in de zorg.
    • Mensen zorgen voor meer uitstoot van zaken die we eigenlijk niet willen, denk aan CO2 en stikstof. Alleen al door er te zijn meer luchtvervuiling, afval, geluidsoverlast, etc.

    Op 8 juli 2025 meldt het nieuws dat netwerkbeheerder Enexis verwacht dat er in de komende winter situaties kunnen ontstaan dat de levering van elektriciteit gestaakt moet worden op bepaalde uren van de dag. Heel bijzonder, laten we hopen dat het niet nodig zal zijn.

    Dit alles wegende kan de conclusie zijn dat bevolkingsgroei en verbetering leefomgeving strijdig zijn met elkaar.

    Met wat meer oog voor de langere termijn mogen we hopen dat de politiek zo nodig wijze en juiste beslissingen zal nemen. 

    Kijk ook eens op:

    Hoeveel mensen kan het klimaat aan?

    https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/klimaatverandering/gevolgen-klimaatverandering

    https://www.wwf.nl/wat-we-doen/focus/biodiversiteit/living-planet-report/standpunt-bevolkingsgroei

    https://www.rivm.nl/bibliotheek/rapporten/2024-0048.pdf

    Ruud van Enter

    8-7-2025

  • Klimaat Alarm

    Het behoeft geen betoog dat je als een goed huisvader(moeder) omgaat met je omgeving en dat we ons doorlopend moeten inzetten om ons (leef)milieu te beschermen. Dit ongeacht alle voor- en tegenargumenten over zaken als opwarming aarde. De aarde is ons huis en daar ga je fatsoenlijk mee om.

    Maar de vraag blijft hoe het nu echt zit met het milieu. Milieugroeperingen en politiek confronteren ons doorlopend met doem scenarios en verwijzen daarbij naar onderzoeksrapporten en verklaringen van wetenschappers. En dan weet ik het ineens niet meer zo. Hoe betrouwbaar zijn onderzoeksrapporten, wie zijn de opdrachtgevers en wat wil men er mee aantonen. Niet lang geleden lekte nog uit dat onze overheid onderzoeken liet uitvoeren en vooraf de gewenste uitkomst dicteerde aan de onderzoekers. Dat gebeurt dus. En dan de wetenschappers. Veel wetenschappers ondersteunen de doem scenarios, ik begrijp van Leon de Winter dat wel 97% van alle klimaatwetenschappers zich grote zorgen maakt.

    In zijn column van woensdag 17 oktober 2018 in De Telegraaf besteedt Leon de Winter hier aandacht aan. Onder meer geeft hij aan dat een onderbouwing van die 97% volledig ontbreekt. Hij vindt het opmerkelijk dat klimaatwetenschappers die een andere mening hebben dan de doemdenkers nergens een podium krijgen en dus niet gehoord worden. Waarom is dat zo, waarom gaat het niet om de feitelijke situatie? Waarom worden een erkend deskundige als Richard Linzen en gelijk gestemden niet gehoord? Het klimaat is in vele miljarden jaren voortdurend veranderd en dat telt niet meer omdat immers elke verandering nu wordt toegerekend aan ons mensen. Hoe objectief kan over CO2 worden gediscussieerd als je daar de enorme groei van de CO2 uitstotende mensen in de laatste 150 jaar niet eens noemt. Formeel is de CO2 uitstoot door mens en dier van beperkt belang zegt men, maar gelet op de enorme toename van mensen en dieren is dat nog maar de vraag.

    Wat de zaken verder vertroebelt is dat milieu activisme inmiddels big business is, neem nu Al Gore bijvoorbeeld. De politiek is inmiddels ook geïnfecteerd met het klimaatvirus en dus moeten er grote maatregelen komen. Het zittende kabinet gaat in de komende jaren vele miljarden investeren om grip te krijgen/houden op het klimaat zonder dat echt wetenschappelijk vaststaat of dat kan lukken. De rekening wordt betaald door de burger, want meebetalende ondernemers verhalen het weer op de consument.

    Het is een goed besluit om langzaam afscheid te nemen van fossiele brandstoffen, zoals ook Leon de Winter in zijn column aangeeft. Maar daarin moeten onze bestuurders objectief optreden en zich niet laten leiden door de belangen van multinationals en oncontroleerbare meningen van milieugroepen.