Mensen in mijn omgeving weten dat ik een voorstander was en ben van een verenigd Europa. Toch heb ik er in toenemende mate moeite mee ons huidige Europa van Brussel warm te omarmen. Steeds meer krijg ik het gevoel dat we het aan verkeerde lieden hebben overgelaten en is toegestaan dat er een bureaucratisch en geldverslindende  moloch is gebouwd in Brussel en een beetje in Straatsburg. Het is treurig om te zien dat de regeringen van de aangesloten landen volledig los van elkaar in de mondiale politiek acteren zonder enige onderlinge afstemming, dat duidt niet op een sterk verenigd Europa.

Even niet inhoudelijk over de Brexit, maar wel over het naderende afscheid. Het is uiteraard vrij normaal dat de diverse EU-instanties gehuisvest zijn in de diverse lidstaten. Zo ook de medische groep van EMA. Nadat die organisatie werd toebedeeld aan het Verenigd Koninkrijk moest er passende huisvesting gevonden worden. Zo’n prestigieuze EU-club kan natuurlijk niet ergens achteraf en dus werd gekozen voor het gelikte Canary Warf in Londen. Er werd een optrekje gehuurd in dit peperdure kantorencomplex tegen een jaarhuur van rond € 15,8 miljoen. Om er zeker van te zijn dat we daar niet vroegtijdig weg zouden hoeven werd in 2009 een contract gesloten met een looptijd van 30 jaar en zonder enige optie tot voortijdige beëindiging. Tsja, en wat gebeurt nu?, 51% van de Britten wil wel stoppen met die EU en een logisch gevolg is dat de EMA moet verhuizen naar een andere lidstaat, in Den Haag is de lobby al in volle gang. Minpuntje is nu dat men zit met een niet opzegbaar huurcontract met als gevolg dat er nog 22 jaar huur betaald moet worden tot 2039 en dat kost € 347,6 miljoen. Optimisten kunnen hopen dat de EU een vervangende huurder vindt, maar dat zou best wel eens niet kunnen lukken. Is dit nu een miskleun, wanbeleid of uiterst beroerd bestuur. Onder meer in Brussel vindt men dat ondernemers die fouten maken maatschappelijk en fiscaal aan de schandpaal moeten, ik verwacht dat de EU-bestuur hier wel weer mee weg zal komen, maar niet vreemd dat wij burgers ons EU-gevoel steeds meer voelen wegzakken.

Overigens lijkt het met de Britten helemaal niet zo beroerd te gaan na de aankondiging van de Brexit, of moet de terugslag nog komen. Het pond en de beurs geloven kennelijk niet zo in die terugslag.

En dan zitten we nog met lidstaten of adspirant lidstaten die niet kunnen of willen aanhaken bij het EU-model van een rechtstaat en democratie. Lidstaten zoals Hongarije en Polen lappen Brussel gewoon aan hun laars en Brussel aarzelt om daar krachtig op te reageren. In de wachtkamer hebben we dan nog Turkije. Turkije is adspirant lid en op grond daarvan krijgen ze van Brussel in de periode van 2014 t/m 2020 in totaal € 4,5 miljard om hun land wat rechtstaat en democratie betreft klaar te maken voor toetreding. De recente gebeurtenissen in Turkije, zoals absolute presidentiële macht aan Erdogan via een uiterst dun referendum, het zonder enige vorm van proces opsluiten en vervolgen van anders denkenden, leraren, advocaten, journalisten etcetera wordt door het EU-parlement niet gezien als goede stap in de richting van het EU-model van een democratie. Nu nog even via een referendum de doodstraf invoeren en dan kunnen zij die nu opgesloten zitten definitief worden verwijderd. Vandaag las ik in de krant dat het EU-parlement wil stoppen met de kandidatuur van Turkije. Maar het bestuur van de EU, de EU-commissie, ziet dat toch anders. Men wil het nog wel even aanzien en dus ook gewoon doorgaan met € 600 miljoen jaarlijks aan Erdogan over te maken. Het zal wel weer de angst zijn voor de vluchtelingen, altijd regeren uit angst dus. Niet vreemd toch dat het EU-gevoel hopeloos wegzakt.

Ruud van Enter, 27-4-2017